Τετάρτη 11 Μαΐου 2011

Orgasmic birth!

Μετά από μια εξαιρετική εγκυμοσύνη, την οποία χάρηκα όσο δεν πάει και την έζησα όσο πιο φυσικά ήξερα τότε, είχα ένα κακό, "βίαιο" τοκετό. Η λέξη βίαιος μπορεί να ακούγεται υπερβολική αλλά κατα τη γνώμη μου, η καισαρική τομή στην οποία κατέφυγε ο γιατρός μου δεν αποτελούσε σε καμία περίπτωση τη φυσική εξέλιξη της εγκυμοσύνης μου, και σε καμία περίπτωση δεν ήταν δικαιολογημένη. Μεγάλο μερίδιο της ευθύνης έχω βέβαια και εγώ αφού η απειρία μου και ο φόβος με ώθησαν να δεχτώ την εξέλιξη αυτή σαν να μην ήμουν εγώ και το μωρό μου φτιαγμένοι για να ζήσουμε  μια φυσιολογική γέννηση. Και τελικά, από πότε η γέννα είναι μια κατάσταση που χρήζει χειρουργίου, ολικής αναισθησίας (ακραίο αλλά στη δική μου περίπτωση έτσι έγινε) και εξειδικευμένης ιατρικής παρακολούθησης; Οι γυναίκες δηλαδή του δυτικού, καπιταλιστικού (έχει κι αυτό τη σημασία του) κόσμου δεν είμαστε ικανές να φέρουμε στον κόσμο παιδιά με τον τρόπο που εκατομύρια γυναίκες το κάνουν μέχρι σήμερα.  Δέχτηκα, λοιπόν τότε, την αναπάντεχη εξέλιξη ως αναγκαία, το αφύσικο ως αναπόφευκτο...
Δε θέλω να φλυαρίσω άλλο για τη δική μου περίπτωση. Θέλω να σας δείξω το trailer μιας ταινίας που λέγεται "Orgasmic birth" και αναφέρεται σε πραγματικές ιστορίες και αφηγήσεις και εστιάζει στην αντιμετώπιση της γέννας ως μιας απολαυστικής διαδικασίας. Εϊναι άλλωστε η γέννα η πιο σημαντική στιγμή στη ζωή των περισσοτέρων γυναικών, είναι η στιγμή που γινόμαστε μητέρες, θα έπρεπε να την χαιρόμαστε...



Τετάρτη 4 Μαΐου 2011

Τροφές που χαρίζουν υγεία!


Είναι η υγιεινή διατροφή υποκειμενική υπόθεση; Μήπως όχι: Ο καθένας έχει τη δική του άποψη για το τι είναι υγιεινό. Κάποιοι θεωρούν τους υδατάνθρακες εχθρούς και άλλοι βασίζουν τη διατροφή τους σε αυτούς. Μπορούμε άραγε να συμφωνήσουμε; Εγώ λοιπόν, συμβαίνει να συμφωνώ με το μεγαλύτερο μέρος ενός άρθρου του περιοδικού Real Simple που αναφέρει τα 30 πιο υγιεινά φαγητά και σας παρουσιάζω κάποια από αυτά. 
  • Μανιτάρια – Νόστιμα, χαμηλά σε θερμίδες και ιδιαίτερα ωφέλιμα για τις γυναίκες αφού λέγεται ότι βοηθούν στην πρόληψη του καρκίνου του στήθους και στην ορμονική ισορροπία του οργανισμού μας.
  • Καρύδια - Εξαιρετική πηγή Ω3 λιπαρών οξέων. Εμείς τα συνδυάζουμε με τα επίσης εξαιρετικά βατόμουρα, σταφίδες ξανθές και μαύρες και goji berries και τα τρώμε καθημερινά για κολατσιό.
  • Φυστικοβούτυρο – Πλούσιο σε καλά λιπαρά και πρωτεΐνες, δεν το έχω δοκιμάσει ακόμα αλλά είναι πρώτο στη λίστα μου.
  • Κινόα – Είναι μια ολοκληρωμένη πηγή πρωτεϊνης αφού περιέχει και τα εννέα απαραίτητα αμινοξέα οπότε προσφέρει την ίδια ενέργεια που θα παίρναμε από το κρέας χωρίς το λίπος και τη χοληστερόλη. Την κινόα τη βρίσκετε σε καταστήματα με βιολογικά τρόφιμα και στο διαδικτυο υπάρχουν εξαιρετικές συνταγές.
  • Αμύγδαλα – Πλούσια σε μονοακόρεστα λιπαρά οξέα και φυτικές ίνες. Από τη μέρα που έκοψα το κρέας και τα ζωικά παράγωγα (τρώω μόνο κάνα ψαράκι μια στο τόσο) πίνω κάθε πρωί γάλα αμυγδάλου με βρώμη, σταφίδες και μέλι και είναι πολύ νόστιμο. Χτες μάλιστα έφτιαξα μόνη μου  ρόφημα αμυγδάλου και μόλις τελειοποιήσω τη συνταγή θα την ανεβάσω. 
  • Σπανάκι – Πλούσιο σε φυλλικό οξύ, αντιοξειδωτικά και σίδηρο. Εκτός από το καθιερωμένο σπανακόρυζο, στους δικούς μου αρέσει πολύ και το σουφλέ σπανάκι.
  • Σαρδέλες – Τι να πρωτοπούμε για τις σαρδέλες; Πλούσιες σε βιταμίνη D και B12 αλλά και σε Ω3 λιπαρά οξέα. Θα προσπαθήσω να τις βάλω στη διατροφή μας μια φορά τη βδομάδα.
  • Αβοκάντο – Φυτικές ίνες και μονοακόρεστα λιπαρά οξέα στα κόκκινα. Δεν το συμπαθούσα πολύ αλλά το δοκίμασα σε σαλάτα από μαρούλι, ρόκα, κολοκυθόσπορους και ηλιόσπορους και είναι εξαιρετικό!
  • Ζυμαρικά ολικής αλέσεως – έχουν τρεις φορές περισσότερες φυτικές ίνες από τα συμβατικά, είναι νοστιμότατα και πολύ πιο χορταστικά.
  • Φασόλια χάντρες – για ένα πιάτο χορταστικό και πλούσιο σε αντιοξειδωτικά και πρωτεϊνες.
  • Βρώμη – Απλώς τέλειο: Μειώνει την "κακή" χοληστερόλη, πηγή πρωτεϊνης, ασβεστίου, σεληνίου, φυλλικού οξέος, φώσφορου, μαγνησίου... Δοκιμάστε να κάνετε χειροποίητες μπάρες δημητριακών με βρώμη, μέλι, ταχίνι και αποξηραμένα φρούτα ή χρησιμοποιήστε τη στο πρόσωπο και το σώμα για απολέπιση ή ενυδάτωση (υπάρχουν άπειρες συνταγές)
  • Φακές – Το αγαπημένο όσπριο όλης της οικογένειας σούπα σαλάτα ή φακομπιφτέκια. Οι φακές μας δίνουν τον απαραίτητο Σίδηρο και για μένα που δεν τρώω κρέας είναι πολύτιμες.
  • Ακτινίδιο – Τα τρώμε φανατικά και όχι άδικα αφού περιέχουν  διπλάσια βιταμίνη C από ένα πορτοκάλι και κάλλιο σχεδόν όσο η μπανάνα
  • Ελαιόλαδο – χωρίς σχόλια... Είμαστε απλά τυχεροί που ζούμε σε μια χώρα με τόσο άφθονο και σχετικά φθηνό ελαιόλαδο
  • Πορτοκάλια – Πλούσια πηγή βιταμίνης C και τόσο νόστιμα!
  • Μπρόκολο - Σημαντική πηγή βιταμίνης C και Κ. Μια φίλη, μου έδειξε μια συνταγή όπου περιχύνεις το μπρόκολο με σοταρισμένα φρέσκα κρεμμυδάκι, ψιλοκομμένη πιπεριά Φλωρίνης, λάδι και λεμόνι. Νοστιμότατο!

Στα παραπάνω θα πρόσθετα οπωσδήποτε και καρότα, μέλι, ταχίνι και ηλιόσπορους που αγαπάω πολύ! Έχετε εσείς καμιά άλλη ιδέα;

Τετάρτη 20 Απριλίου 2011

Οικολογικό Πάσχα!

Ας κάνουμε αυτό το Πάσχα λίγο διαφορετικό, λίγο πιο "οικολογικό"!
Υπάρχουν τρόποι να περάσουμε όμορφα με την οικογένειά μας και τους φίλους μας χωρίς να βλάψουμε το περιβάλλον...
  • Χρωματίστε τα πασχαλινά αυγά με οικολογικές βαφές ή χρησιμοποιείστε παντζάρια για ροζ-κόκκινο χρώμα, κόκκινο λάχανο για μπλε, σπανάκι για πράσινο, καρότα, φλούδα πορτοκαλιού ή φλούδα λεμονιού για κίτρινο και καφέ στιγμιαίο για καφέ χρώμα
  • Αποφύγετε να δωρίσετε ακόμα ένα πλαστικό παιχνίδι στα βαφτιστήρια και στα παιδιά σας, υπάρχουν αμέτρητες εναλλακτικές όπως ξύλινα ή χάρτινα παιχνίδια και παιχνίδια από ανακυκλωμένα υλικά.
  • Σκεφτείτε λίγο εναλλακτικά και αντί για γλυκά προσφέρετε ένα καλάθι με βιολογικά ξερά φρούτα και ξηρούς καρπούς ή βιολογικές σοκολάτες με υψηλή περιεκτικότητα σε κακάο.
  • Φροντίστε να φάτε πολλά φρούτα και λαχανικά, αποφύγετε την υπερκατανάλωση κρέατος και κάντε μια δοκιμή να αντικαταστήσετε τον καφέ με πράσινο τσάι ή βότανα.
  • Περπατήστε στη φύση! Καλή η κρασοκατάνυξη αλλά και λίγη άσκηση και καθαρός αέρας δεν βλάπτει. 
  • Φυτέψτε λουλούδια και λαχανικά στις γλάστρες της βεράντας ή του κήπου σας
  • Αν φάτε σε υπαίθριο χώρο φροντίστε να μην αφήσετε σκουπίδια κατα την αποχώρηση σας.
  • Μην αγοράσετε πλαστικά πιάτα και  ποτήρια, αυξάνουν τον όγκο τον σκουπιδιών χωρίς ουσιαστικό λόγο.
  • Ανακυκλώστε!
 Καλό Πάσχα! Υγεία και πολλή αγάπη έυχομαι σε όλους!



Τρίτη 12 Απριλίου 2011

Αναγέννηση!

Δεν ξέρω αν έχω ξανααισθανθεί ποτέ τόσο έντονα την άνοιξη. Μαζί με την αναγέννηση της φύσης, βιώνω και τη δική μου. Ο χειμώνας αυτός ήταν κάπως ζόρικος, η υγεία, οι σχέσεις μου, η επαγγελματική  μου ζωή, όλα ταλαιπωρήθηκαν. Ταρακουνήθηκα όμως, δεν προσπαθώ να καταφύγω σε εύκολες λύσεις και αλλάζω. Ψάχνω για τις αιτίες, δεν προσπαθώ να εξαφανίσω το σύμπτωμα και ελπίζω οι αποφάσεις που πήρα να μου βγουν...
Το 2005 και μετά από ένα χρόνο έντονων πόνων στις αρθρώσεις και φοβερής σωματικής κόπωσης και αφού πηγαινοερχόμουν σε γιατρούς και νοσοκομεία για καιρό, με ενημέρωσαν ότι πάσχω από ρευματοειδή αρθρίτιδα. Μέχρι το 2007 και παρ' όλο που έφερνα όσες αντιστάσεις μπορούσα στη γιατρό μου, πήρα ένα σωρό κορτιζόνες και ανοσοκατασταλτικά φάρμακα με πολλές παρενέργειες. Τότε αποφάσισα να κόψω τα φάρμακα και να κάνω αλλαγές στη ζωή μου. Ήμουν μέχρι το ΄07 σε ένα γάμο που για λόγους που δεν έχουν πια σημασία, δεν λειτουργούσε. Χώρισα, στάθηκα ξανά στα πόδια μου, ερωτεύτηκα τον Αλέξανδρο και περνούσε ο καιρός  και φάρμακα δεν έπαιρνα και συμπτώματα δεν είχα. (Μήπως τελικά, η θεραπεία είναι η καλή διάθεση; Μπορεί...) Στη συνέχεια έμεινα έγκυος, γέννησα το αγοράκι μου και όλα πήγαιναν καλά μέχρι μου φέτος το Γενάρη 3,5 χρόνια μετά τη διακοπή των φαρμάκων, εμφανίστηκαν ξανά φλεγμονές στις αρθρώσεις των δαχτύλων μου.
Και άρχισαν να χτυπάνε καμπανάκια, αναμνήσεις, πόνοι και ολίγη κατάθλιψη. Έπρεπε να πάρω μια απόφαση και μάλιστα γρήγορα, δεν μπορούσα να είμαι συνέχεια πεσμένη, ζω σε ένα σπίτι με ανθρώπους που με έχουν ανάγκη. Και τελικά αποφάσισα να μελετήσω, δεν πήγα σε ρευματολόγο αλλά σε ομοιοπαθητικό και διάβασα και όσο διάβαζα τόσο συνειδητοποιούσα ότι ο οργανισμός μας λειτουργεί ως σύνολο: σώμα, πνεύμα και ψυχή. Ναι, το έχω ξαναδιαβάσει αλλά τώρα είναι η πρώτη φορά που το παίρνω απόφαση να παρακάμψω τη δυτική ιατρική και να πάρω την υγεία μου στα χέρια μου και έκανα μεγάλες αλλαγές. 
Η πρώτη απόφαση που πήρα ήταν να συνεχίσω το διδακτορικό μου. Παρ' όλο που τα πήγαινα πολύ καλά με τη διατριβή μου μέχρι το 2007, μετά το διαζύγιο οικονομικοί λόγοι που με ανάγκασαν να δουλεύω αρκετές ώρες, και έπειτα η εγκυμοσύνη μου και η γέννηση του Αντώνη με ανάγκασαν να σταματήσω τη μελέτη μου. Ποτέ όμως δεν ήμουν καλά με αυτή την εξέλιξη, μου στοίχισε ψυχικά και τώρα αποφάσισα να ξεκινήσω ξανά. Αργά αργά, δεν πειράζει αρκεί να δίνω λίγη τροφή στο μυαλό μου και να απολαμβάνω ξανά αυτή την υπέροχη αίσθηση ότι κάνω κάτι για τον εαυτό μου.
Έπειτα έβαλα ξανά τη γιόγκα στη ζωή μου συστηματικά. Έχει πολύ πλάκα που ο Αντώνης προσπαθεί πολλές φορές να αντιγράψει τις διάφορες στάσεις, παίρνει μάλιστα και ύφος πολύ σοβαρό και είναι τόσο χαριτωμένος, άλλοτε βέβαια βαριέται και μου γκρινιάζει αλλά πιστεύω ότι θα μάθει σιγά σιγά ότι η μαμά χρειάζεται και λίγο το χώρο της. Μετά τη γιόγκα αισθάνομαι πάντα φοβερή ευεξία και όσο και αν σας φαίνεται περίεργο περίσσια τρυφερότητα και αγάπη για τους γύρω μου.
Και τέλος έκανα μια τεράστια αλλαγή στη διατροφή μου, έκοψα κρέας, γαλακτοκομικά, ζάχαρη και επεξεργασμένα τρόφιμα. Εντάξει δεν πήρα όρκο τιμής ότι δε θα ξαναφάω τίποτα από τα παραπάνω αλλά σίγουρα δεν είναι στο καθημερινό μου διαιτολόγιο. Θα σας γράψω σύντομα πιο αναλυτικά για το θέμα της διατροφής.
Με αυτά και με εκείνα ψάχνω για τις ισορροπίες μου, ψάχνω για τρόπους να βοηθήσω τον εαυτό μου, την οικογένειά μου, και τους συνανθρώπους μου. Έχω πολλά να σας διηγηθώ για όσα ανακαλύψαμε με τον Αλέξανδρο και τον Αντώνη μου τους τελευταίους μήνες, αλλά σιγά σιγά.
Καλώς ήρθες Άνοιξη!

Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2011

Λίγες σκέψεις για την καινούρια χρονιά.

Να το και το 2011, για άλλη μια φορά ο χρόνος πέρασε πιο γρήγορα απ' ότι θα ήθελα, τρέχει κι αυτός μαζί με μας. Δε λέω, όμορφο να μεγαλώνεις αλλά είναι κάποιες στιγμές, κάποιες περίοδοι στη ζωή μου που απλώς θα ήθελα να κρατήσουν λίγο παραπάνω. Να, ας πούμε τα μικράτα του Αντώνη, οι στιγμές που πρωτοερωτεύτηκα τον άνθρωπό μου, τα νιάτα...
Αυτές τις σκέψεις έκανα όταν έβαζα τους στόχους για τη νέα χρονιά. Όχι, φέτος δε θέλω να σκέφτομαι άλλο για μια καλή δουλειά, οικονομική ασφάλεια, ένα αμαξάκι, να χάσω 3 κιλά, να κάνω περισσότερη γυμναστική και όλα αυτά που κάποτε έμοιαζαν σημαντικά. Για φέτος θέλω περισσότερη αισιοδοξία, χαρά, όμορφες στιγμές με φίλους και οικογένεια, υγεία και πολύ αγάπη να πλημμυρίζει τους τοίχους του σπιτιού μου.
Μπορεί να μην μπορούμε να σταματήσουμε το χρόνο αλλά τουλάχιστον μπορούμε να φτιάξουμε αναμνήσεις να μας συντροφεύουν μια ζωή...

Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010

Ο Αντώνης στο Μουσείο της Ακρόπολης...

Δεν είχαμε καταφέρει ως τώρα να πάμε στο μουσείο της Ακρόπολης και παρ' όλο που είχα κάποιες αμφιβολίες για το αν θα μπορέσουμε να δούμε έστω και ένα έκθεμα με τον Αντώνη στο καρότσι, το πήραμε τελικά απόφαση και την Κυριακή το πρωί βρεθήκαμε στην είσοδο του μουσείου. Δεν είχα μεγάλες προσδοκίες, ακόμα και μισή ώρα να μπορούσα να μείνω μέσα στο χώρο ήμουν ευχαριστημένη. Τελικά όμως συνέβη το θαύμα... Ο μικρός ενθουσιάστηκε! Κοίταζε με μεγάλη περιέργεια τα εκθέματα και κάθε τόσο έβγαζε επιφωνήματα χαράς στη θέα μιας γνώριμης φιγούρας, ενός αλόγου, ενός φιδιού, μιας κουκουβάγιας! Βοηθούσε βέβαια και ο χώρος με το υπέροχο φως και την καταπληκτική διάταξη των εκθεμάτων. Θα πρότεινα μάλιστα σε όσους έχουν λίγο μεγαλύτερα παιδάκια, να ακολουθήσουν έναν από τους ειδικούς ξεναγούς για παιδιά, εμείς παρακολουθήσαμε για λίγο μία τέτοια ξεναγό και η αφήγησή της για την ιστορία των εκθεμάτων, ήταν τόσο ζωντανή και γεμάτη πληροφορίες που ήταν ενδιαφέρουσα ακόμα και για εμάς τους ενήλικες.  Για τον Αντώνη ευχάριστη έκπληξη ήταν και το video wall με τα σκίτσα του Στάθη, εμπνευσμένα από την Αρχαία Αθήνα. Καταλαβαίνετε προφανώς ότι τον αιχμαλώτισαν τα έντονα χρώματα και όχι η θεματολογία των εικόνων. Τελικά μπορέσαμε να μείνουμε στο μουσείο για παραπάνω από μιάμιση ώρα και περάσαμε και οι τρεις τέλεια. 
Δεν είναι τυχαίο τελικά που η τέχνη της αρχαίας Ελλάδας προσελκύει κόσμο απ' όλη την υφήλιο μέχρι και σήμερα. Ας δοκιμάσουμε νέα πράγματα με τα παιδιά μας και που ξέρεις μπορεί να μας εκπλήξουν...

Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010

Κοιμήσου, αγγελούδι μου...

Ο ύπνος του Αντώνη αποτέλεσε για τη μικρή μου οικογένεια το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίσαμε ως τώρα, σε σχέση με την ανατροφή του. Από τη στιγμή που γεννήθηκε αποφασίσαμε με τον πατέρα του να ακολουθήσουμε τους πιο σύγχρονους δρόμους που συμβουλεύουν τους γονείς να χαρίζουν την αγκαλιά τους στο μωρό τους χωρίς δεύτερη σκέψη, με σκοπό να ενισχύσουν την αυτοπεποίθηση του και να χτιστεί μια σχέση βαθιάς εμπιστοσύνης μεταξύ γονιού και παιδιού. Τα πράγματα όμως δεν πήγαν ακριβώς όπως τα φανταζόμασταν και σήμερα, δεκαοχτώ μήνες μετά τη γέννηση του, ο Αντώνης έχει ξεχάσει που είναι το δωμάτιο του και εμείς παλεύουμε να διασώσουμε την προσωπική μας ζωή και λίγο χώρο στο κρεβάτι μας.
Πώς όμως φτάσαμε ως εδώ; Η απόφασή μου να θηλάσω τον Αντώνη για ένα χρόνο αλλά και το γεγονός ότι πιάνω δουλειά στις 7:30 το πρωί με ανάγκασε, λόγω κούρασης, να τον παίρνω στο κρεβάτι για το νυχτερινό θηλασμό. Ακόμα όμως και όταν αρχίσαμε το ξένο γάλα, ο μικρός είχε τόσο συνηθίσει τη ζεστασιά της αγκαλιάς μας το βράδυ, που σχεδόν κάθε νύχτα ξυπνούσε κατά τις 3:00 και έκλαιγε μέχρι να τον πάρουμε στο δωμάτιό μας. Εμείς φυσικά δε θέλαμε να τον αφήνουμε να υποφέρει, φοβόμασταν μήπως νιώσει προδομένος και εγκαταλελειμμένος και μας γαλήνευε να τον παίρνουμε στο κρεβάτι και να κοιμόμαστε παρέα διώχνοντας μακρυά τη βραδινή του ανησυχία. Δυστυχώς όμως, η κατάσταση δυσκόλεψε, αφού σιγά σιγά ο Αντώνης παρ' όλο που ερχόταν στο κρεβάτι μας δεν έδειχνε να θέλει να κοιμηθεί και πολλές φορές ήταν έτοιμος για παιχνίδι στις 4:00 το πρωί. Άλλοτε πάλι άρχιζε να κλαίει για να έρθει στο δωμάτιο μας πριν εμείς ξαπλώσουμε και έτσι αναγκαζόμουν να πέσω για ύπνο με το παιδί από τις 23:00, προσπαθώντας να αποφύγω το σπαραχτικό του κλάμα (μεγάλη τραγωδία οι φωνές του για τη μαμά όπως φαντάζεστε).
Αρχίσαμε από τότε, λοιπόν να συνειδητοποιούμε ότι κάτι πάει πολύ στραβά. Δεν ήταν μόνο ότι εμείς ήμασταν συνεχώς κομμάτια από την αϋπνία αλλά κυρίως ότι ο Αντώνης είχε αναπτύξει πολύ κακές συνήθειες ύπνου, κοιμόταν ελάχιστα το βράδυ, ήταν κακοδιάθετος τη μέρα, και συνήθως κοιμόταν αρκετά κατά τη διάρκεια του πρωινού και μετά από το μεσημεριανό του γεύμα. Δοκιμάσαμε διάφορες μεθόδους που διαβάσαμε ή ακούσαμε από φίλους, αλλά μόλις το θέμα έφτανε στο να αφήσουμε το μωρό μας να κλάψει, κάναμε πίσω. Βλέπετε είχαμε τη δικαιολογία έτοιμη: Για πόσο καιρό θα έχει ακόμα ο μικρούλης μας ανάγκη την ασφάλεια της αγκαλιάς μας τη νύχτα; Σε λίγο καιρό δε θα μας αφήνει ούτε να μπαίνουμε στο δωμάτιο του. Και μετά τη σκέψη αυτή τρέχαμε στο δωμάτιό του στο πρώτο του κλάμα και φέρναμε το μικρό μας τύραννο στη μέση του κρεβατιού ελπίζοντας ότι θα κερδίσουμε εκτός των άλλων και μια ώρα ύπνο επιπλέον.
Με αυτά και με 'κείνα φτάσαμε στο σήμερα... Ο Αντωνάκης σαν μικρός πρίγκιπας, αρνείται να καθίσει έστω και ένα λεπτό στο κρεβάτι του και κοιμάται από την αρχή στο δωμάτιό μας. Από τη μία έχουμε αρχίσει να κοιμόμαστε λίγο παραπάνω, από την άλλη όμως έχουμε μέρες να αγκαλιαστούμε με τον Αλέξανδρο, και κάθε σκέψη για όποια άλλη "δραστηριότητα" χρειάζεται προμελετημένο σχέδιο δράσης! Βέβαια δεν είναι μόνο αυτό, το γεγονός ότι δίνουμε μεν στον Αντώνη την ασφάλεια που χρειάζεται από την άλλη όμως φτιάχνουμε ένα πλασματάκι τόσο εξαρτημένο, που ούτε να κοιμηθεί δεν μπορεί χωρίς εμάς, μας προβλημάτισε πολύ.
Πήραμε λοιπόν τη γενναία απόφαση να εκπαιδεύσουμε εαυτούς και υιο σε νέες συνήθειες ύπνου: τον βάλαμε να κοιμηθεί στο κρεβατάκι του, μαζί με την φιλενάδα του την καμηλοπάρδαλη και μπόλικες πιπίλες και αφού του διαβάσαμε ένα παραμύθι, τον χαϊδέψαμε τρυφερά και του εξηγήσαμε ότι τον αγαπάμε πολύ αλλά πρέπει να μάθει να κοιμάται στο δωμάτιό του, τον καληνυχτήσαμε και φύγαμε... Και μετά άρχισε το δράμα, είχαμε όμως αποφασίσει από πριν με τον μπαμπά του ότι θα είμαστε σταθεροί στην απόφασή μας, και παρ' όλο που πηγαίναμε κάθε τόσο στο δωμάτιό του να τον καθησυχάζουμε, δεν τον βγάλαμε από την κούνια του και μετά από δέκα δύσκολα λεπτά ο Αντώνης κοιμήθηκε... Μη φαντάζεστε ότι μιλάμε για καμιά φοβερή επιτυχία, όλα αυτά συνέβησαν μόλις πριν από δυο ώρες. Ξέρω ότι θα έχουμε σίγουρα μια δύσκολη εβδομάδα, ο μικρός αυτός αποχωρισμός είναι δύσκολος για όλους, αλλά η απόφασή μας αυτή μοιάζει, για την ώρα τουλάχιστον, σωστή. Βλέπουμε...